“Ik moet stoppen met topsport”
Na de zoveelste pijnaanval wist ik: “Ik moet stoppen met topsport’. Giovanni Stuart (27) is 14 jaar oud wanneer hij kennismaakt met American Football. Al snel blijkt dat hij talent heeft voor de sport. Hij krijgt een studiebeurs en vertrekt naar Amerika. Maar als gevolg van sikkelcelziekte moet hij noodgedwongen zijn droom opgeven. Samen met hem kijk ik terug op deze periode.
Wanneer werd ontdekt dat je sikkelcelziekte hebt?
“Toen ik vijf jaar was kreeg ik uit het niets heel veel pijn. Mijn moeder vertrouwde het niet en liet het nakijken. Uit onderzoek bleek al snel dat ik sikkelcelziekte had en de pijn veroorzaakt werd door een sikkelcelcrisis.”
Als kind beoefende Giovanni tal van sporten, onder andere zwemmen, voetballen en basketbal . Op zijn veertiende speelde hij voor het eerst American Football al snel bleek dat hij een talent was.
Studiebeurs in Amerika
‘Ik speelde bij de Amsterdam Panthers en kwam door hard trainen terecht in de selectie van het Nederlands team.’ De coach van het Nederlands team vertrok naar Amerika en vroeg of Giovanni interesse had om mee gegaan. ‘Uiteindelijk besloot ik te gaan en ben ik na mijn mbo-opleiding vertrokken naar Amerika. Ik ontving daarvoor een beurs.’ Niemand wist dat Giovanni sikkelcelziekte had. Dat vond hij ook niet nodig want hij had na die eerste aanval toen hij vijf was nooit meer ergens last van gehad. ‘Eigenlijk was ik er ook helemaal niet meer mee bezig. Ik ging wel naar mijn ziekenhuiscontroles maar dat was het dan ook’.
Tot die zomer van in 2010. Wat gebeurde er toen?
‘Ik was toen net 21 jaar en woonde in Kansas. De winters in zijn daar heel erg koud. Tijdens een zware winter-conditietraining voelde ik me ineens zwak worden, heel erg moe. De trainer motiveerde me om door te zetten. En dat deed ik.’ Thuis aangekomen krijgt Giovanni enorme pijn. Onbeschrijflijk. Hij neemt een douche en gaat even liggen. Als dat niet helpt probeer hij nog een douche, ditmaal een koude. Iets wat bij een sikkelcelaanval uit den boze is. ‘De pijn werd steeds heviger en ik kon niks meer. Niet zitten, niet liggen, niets leek te helpen. De coach werd erbij gehaald en zag onmiddellijk dat er iets fout zat.
Dacht je meteen aan sikkelcel?
‘In mijn achterhoofd dacht ik wel dat het misschien een sikkkelcelcrisis was. In de ambulance besloot ik het te zeggen.’
In het ziekenhuis bleek dat Giovanni na 16 jaar weer een crisis had.
Gezondheid gaat voor
Na die aanval ging Giovanni eigenlijk gewoon weer door met zijn sport. En een jaar lang ging dat ook goed. Maar daarna kwamen de aanvallen in alle hevigheid weer terug. Steeds korter op elkaar en steeds heftiger. In 2013 kreeg hij een aanval die zijn longen aantastte. Het ging slecht met hem. ‘Ik besloot toen dat het voor mij niet zo hoefde. Ik hield van de sport maar mijn gezondheid was belangrijker. Ik besloot met American Football te stoppen.’
Vond je dat niet heel erg?
‘Natuurlijk was ik wel down en teleurgesteld maar ik greep het moment ook aan om mijn lifestyle om te gooien’. Giovanni matigt het drinken van alcohol en gaat minder uit. Gelukkig houdt hij zich ook nog met American Football bezig. Elk jaar begeleidt hij een jeugdkamp American Football. Dit heeft hij samen met zijn oude teamgenoten opgezet. ‘Als we bij de jeugd beginnen kunnen we het American Football in Nederland naar een hoger niveau tillen. Daar ben ik van overtuigd’. Sikkelcelziekte heeft hij tegenwoordig goed onder controle. ‘Ik train nog steeds 5 dagen per week. Krachttraining en cardio. Maar ik luister nu beter naar mijn lichaam. Als ik pijn heb ga ik direct naar het ziekenhuis’.
Giovanni Stuart is 27 jaar en woont in Amsterdam Zuidoost. Hij werkt op een alarmcentrale en begeleidt American Football jeugdkampen. Zijn hobby’s zijn fitnessen, gamen en movies kijken. Zijn laatste sikkelcelcrisis had hij in februari 2016. Giovanni is één van de vier sikkelcelpatiënten die zich door IXL Sickle Cell Awareness liet fotograferen tijdens een pijnaanval. Deze beelden zullen in 2017 voor het eerst getoond worden tijdens een expositie.
Dit interview is voor het eerst gepubliceerd in juli 2016 in de krant Kwaku Times.
